Za pomocą technik biochemicznych i immunologicznych wykazano np., że podobieństwo białek krwi człowieka do białek krwi pokrewnych mu anatomicznie ssaków zmniejsza się w następującym porządku: małpy człekokształtne, małpy Starego Świata, małpy Nowego Świata, małpiatki. Porządek ten jest zgodny ze stosunkiem pokrewieństwa tych grup ustalonym na podstawie analiz anatomicznych. Typowym przykładem zastosowania biochemii do analizy pokrewieństwa są porównawcze badania sekwencji
Namacalnym dowodem istnienia ewolucji jest uodpornienie się organizmów na leki i środki ochrony roślin. Preparaty owadobójcze i chwastobójcze, podobnie jak antybiotyki, po kilkunastu lub kilkudziesięciu latach stosowania tracą swą skuteczność. Dzieje się tak dlatego, że w populacjach poddanych działaniu tych środków upowszechniają się fonotypy odporne. W przypadku bakterii mechanizm upowszechniania się odporności jest nieco inny: przeżywają i rozmnażają się szybciej te klony, które są odporne na stosowany powszechnie antybiotyk.
Również rozmieszczenie roślin i zwierząt na Ziemi stanowi dowód na teorię ewolucji. Nauka zajmująca się rozmieszczeniem roślin i zwierząt nazywana jest biogeografią. Jednym z podstawowych jej dogmatów jest twierdzenie, że każdy gatunek roślin i zwierząt powstał w procesie ewolucji tylko raz. To szczególne miejsce, gdzie ten fakt się zdarzył, znane jest jako centrum pochodzenia gatunku. Centrum pochodzenia nie jest pojedynczym punktem, lecz stanowi zasięg populacji w czasie, gdy powstawał nowy gatunek. Każdy gatunek rozprzestrzeniał się ze swego centrum pochodzenia, aż został zatrzymany przez jakąś barierę; fizyczną (np. ocean, pustynię lub góry), środowiskową (niesprzyjający klimat), ekologiczną (np. występowanie organizmów, które współzawodniczą z nim o pożywienie lub miejsce schronienia). Większość gatunków roślin i zwierząt ma swe charakterystyczne rozmieszczenie geograficzne. Na ogół blisko spokrewnione gatunki zwykle sąsiadują ze sobą, oddzielone barierą, taką jak góry i pustynie.
Ważnym dowodem podobieństwa wszystkich istot żywych jest uniwersalność kodu genetycznego, który wyznacza sekwencję trzech nukleotydów w DNA, stanowiących znak kodowy dla trzech nukleotydów mRNA, będących z kolei znakiem kodowym dla jednego szczególnego aminokwasu w łańcuchu polipeptydowym. Kod genetyczny, przekazywany z pokolenia na pokolenie, przebył drogę przez wszystkie odgałęzienia drzewa ewolucyjnego, począwszy od chwili jego pojawienia się w jakiejś pradawnej formie życia.
Ewolucja człowieka. Szczecin 1992.
Kądziołka J., Ewolucja w świetle najnowszych badań. Geografia w Szkole 2000, nr 1, s. 49-50.
Odkrywanie stworzenia w ewolucji. Poznań 1993.
Sabath K., Podstawy ewolucjonizmu. Biologia w Szkole 1992, nr 1, s. 4-14.